30χλμ έξω απ' την Αθήνα, σε ένα μοναστήρι στην κορυφή ενός λόφου με θέα το Αιγαίο, η ζωή είναι κάθε άλλο παρά γαλήνια. Το Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας - περισσότερο γνωστό ως Λύρειο Παιδικό Χωριό - ιδρύθηκε το 1967 από έξι πεισματάρικα κορίτσια που το είχαν σκάσει απ' το σπίτι τους για να γίνουν μοναχές πέντε χρόνια νωρίτερα. Τον καιρό εκείνο, μια νέα γυναίκα δεν είχε και πολλές επιλογές: είτε θα έπρεπε να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια, είτε να μείνει στο σπίτι με τους γονείς της. Μια παρέα κοριτσιών από τον Πειραιά όμως αποφάσισε να πάρει τη μοίρα στα χέρια της και να διαγράψει τη δική της πορεία.
Με επικεφαλής την Ηγουμένη Μαρία, οι μαυροφορεμένες μητέρες του Λυρείου θυμούνται τα άγρια νιάτα τους περιτριγυρισμένες συνεχώς από παιδιά που αργά ή γρήγορα θα κάνουν κι αυτά τη δική τους επανάσταση. Πριν συμφιλιωθούν με τις δικές τους οικογένειες, έζησαν κυνηγημένες από γονείς και αστυνομία, καθώς δεν είχαν συμπληρώσει όλες το 21ο έτος της ηλικίας τους. Σιγά-σιγά όμως κατάφεραν να τους πείσουν ότι στόχος τους δεν ήταν να απομονωθούν με νηστεία και προσευχή, αλλά να χτίσουν τη δική τους αντισυμβατική οικογένεια.
Κάπως έτσι ξεκίνησε το Λύρειο Παιδικό Ίδρυμα, το οποίο προσφέρει καταφύγιο σε άπορα και εγκαταλελειμμένα παιδιά εδώ και 47 χρόνια. Οργανωμένο σε έξι αυτόνομα σπίτια - το καθένα με τη δική του μαυροφορεμένη "μάνα" - το Λύρειο δεν είναι ένα ορφανοτροφείο όπως όλα τα άλλα. Κανένα παιδί δεν είναι υποχρεωμένο να αποχωριστεί τα αδέρφια του - όπως συμβαίνει συχνά στον κυκεώνα του κρατικού συστήματος υιοθεσιών - ούτε είναι υποχρεωμένο να φύγει μόλις κλείσει τα 18. Το μόνο κακό είναι ότι η μοίρα τους κρέμεται από ιδιωτικές δωρεές, καθώς το Λύρειο δεν έχει δεχτεί ποτέ επίσημη οικονομική ενίσχυση από το κράτος ή την εκκλησία.
Στα εβδομήντα της πλέον χρόνια, η Ηγουμένη Μαρία γεφυρώνει το παρελθόν με το παρόν και μας εισάγει στην πολύβουη καθημερινότητα του χωριού μέσα από την ιστορία του Νίκου και της Μαρίας, δύο από τα μεγαλύτερα παιδιά του Λυρείου που ετοιμάζονται να δοκιμάσουν τις δικές τους δυνάμεις. Αντιμέτωπες με δύσκολους αποχαιρετισμούς, οι μοναχές βλέπουν καθημερινά την πίστη τους να ανανεώνεται μέσα από τα μάτια των παιδιών, ακόμα κι αν μερικά πάνε κόντρα στις επιθυμίες τους, όπως έκαναν κάποτε κι αυτές. Και η ζωή συνεχίζεται...
